Open brief aan Ebru Umar, ‘Born columnist & Dutch National Pain in the ass’.
Geachte mevrouw Umar,
In uw verjaardagsgroet voor Geert Wilders, vervat in uw column van zes september (zie hieronder), trof mij de zin: “Wilders’ bedreiging door aanhangers van de islam wordt al zestien jaar gezien als politiek gewin in plaats van nuchter normbesef - een norm die niet hoort in de Nederlandse rechtsstaat”. Ik begrijp niet helemaal wat u hier precies wilt zeggen maar uit het laatste door mij gecursiveerde deel meen ik te mogen afleiden dat u zich als aanhanger en verdediger van de Nederlandse rechtsstaat beschouwt.
Een belangrijk onderdeel van deze rechtsstaat is de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht. Een ieder die de rechtsstaat een warm hart toedraagt zal daarom rechterlijk uitspraken respecteren, ook al heb je er soms een heel andere mening over.
U vindt de uitspraak (‘groepsbelediging’) van het Haagse gerechtshof ongerijmd. Het betreft de kwestie uit 2014: Wilders vroeg het publiek of het meer of minder Marokkanen wilde, het publiek antwoordde met ‘minder, minder’ waarna Wilders reageerde met ‘nah dan gaan we dat regelen’. Ik neem aan dat u de vrijspraak inzake ‘aanzetten tot haat of discriminatie’ niet ongerijmd vindt? En de uitspraak ‘het hof ziet geen inmenging van de minister of de ambtenaren in de vervolgingsbeslissing of in de strafzaak’ vindt u denkelijk wel weer ongerijmd? Shoppen is blijkbaar uw belangrijkste hobby.
U heeft als verjaardagswens, onder andere, ‘minder minder D66 rechters’. Een merkwaardige wens, niet omdat het volstrekt onbelangrijk is of en op welke democratische partij een rechter stemt, dat is nu juist in een rechtsstaat iets wat de rechter helemaal zelf mag bepalen maar omdat u blijkbaar voorstander bent van het politiseren van rechters op voorwaarde dat de politieke kleur u bevalt en de rechters beslissen wat u vindt .
Met deze opvattingen migreert u van aanhanger van de rechtsstaat tot prediker van de kromstaat.
Met vriendelijke groet,
Johan Copier.
Geert, gefeliciteerd met je verjaardag!
Door Ebru Umar, 6 september 2020.
Er zijn mensen die leven voor hun verjaardag. Toeters en bellen, familie en vrienden op bezoek. Mensen die je lang niet gezien hebt, vrienden die spontaan binnenvallen voor die vieze en minder vieze taart, gezellige drukte, veel drank, zoete inval – de hele toestand. Na afloop zit je, als het meezit, met een vrolijke kater maar vaker nog met de rotzooi en de prullaria die je cadeau hebt gekregen waarvan je denkt ‘zonde van het geld’.
Maar hey, je hebt wel je verjaardag gevierd.
Met vrienden en familie.
Met buren die spontaan langskomen.
Iemand enig idee hoe je je verjaardag viert als je al zestien jaar beveiligd wordt? Als je al zestien jaar niet eens zelf je post uit de brievenbus kunt halen, laat staan spontaan een avondje naar de bioscoop kunt? Als je al net zo lang geminacht wordt door je collega’s omdat het ze uitkomt je een rechts-radicalist te noemen? Als de media je consequent wegzetten als die politicus met Nazi-sympathieën die mensen wil deporteren? Als je niet keurig in de pas loopt door zalvende teksten over de multicul-samenleving te uiten, als je islamitisch tuig consequent islamitisch tuig noemt van Turkse dan wel Marokkaanse komaf, als je tegen migratie bent en voor vrijheid voor állen die zich binnen onze landsgrenzen bevinden?
Iemand enig idee hoe je je verjaardag viert als je net door een Nederlands gerechtshof in Den Haag veroordeeld bent voor groepsbelediging? Omdat je uitlatingen ‘te ver’ zouden gaan, ‘onnodig grievend’ zouden zijn voor alle Marokkanen en er geen respect is voor de eer en goede naam van Marokkanen?
Geen idee over welke eer en goede naam die rechter het had maar vooral geen idee hoe je dan je verjaardag zou moeten vieren.
Zonder wanhopig te worden.
Zonder het hele servies tegen de muur te knallen – als je dat niet al gedaan hebt.
Zonder je vrouw te belasten met je humeur en gedrag.
Zonder bezoek dat niet uitgebreid gecheckt is door de AIVD.
Zonder taart, happen en drank die je zelf achteloos je favoriete winkels inlopen, hebt kunnen
bestellen.
Hel, zelfs die prullaria lijken dan hemels.
Geen idee.
Geen idee hoe het is om al zestien jaar omringd te worden door ‘collegae’ die smullen van de poging om je monddood en vleugellam te maken. Geen idee hoe het is om te moeten functioneren tussen Tweede Kamerleden, staatssecretarissen en ministers die ‘gut wat erg voor je, maar ja, jij…’ zeggen en denken. Geen idee hoe het voelt om al zestien jaar tussen de dolken van politici te opereren die jou zien als de satan maar het onder hun toeziend oog ontstane satanisme in de samenleving weigeren te erkennen.
Geert Wilders is vandaag jarig. De man die al jaren wijst op de gevaren van de islam, en dit gevaar bewijst door al zestien jaar beveiligd door het leven te gaan. In plaats van dat Tweede Kamerleden, Ministers en staatssecretarissen én media de bedreigers van onze samenleving aanpakken, sporen ze justitie aan Wilders aan te pakken. In plaats van dat Tweede Kamerleden, Ministers en staatssecretarissen én media zich als een Chinese Muur rondom Geert Wilders opstellen, splijten ze uiteen als de Rode Zee als het om Wilders gaat. Wilders’ bedreiging door aanhangers van de islam wordt al zestien jaar gezien als politiek gewin in plaats van nuchter normbesef – een norm die niet hoort in de Nederlandse rechtsstaat. Het is uiteraard niet de eerste keer dat slachtoffer en dader met elkaar verward worden, maar dat het normbesef zo vervaagd is, werd deze week weer duidelijk.
Geert Wilders is vandaag jarig. En met hem wens ik minder minder vluchtelingen, minder minder asielzoekers, minder minder jihadisten, minder minder moskeeën, minder minder Erdoganfanboy en -girl Turken en zeker minder minder (criminele) Marokkanen. Daarbovenop wens ik minder minder hypocriete PvdA’ers, minder minder frauduleuze VVD’ers, minder minder D66 rechters, minder minder regenteske CDA’ers , minder minder GroenLinks dommerds en vooral minder minder backstabbers vermomd als Tweede Kamerleden.
Ik wens meer meer MEER vrijheid.
Om te beginnen voor Geert.
Gefeliciteerd met je verjaardag